به سایت پژوهشی همبستگی شهروندان خوش آمدید همبستگی پدیده همبستگی کلی است متشکل از و مشتمل بر شهروندانی با فردیت نهادینه شده که چه بطور مستقل و بدون واسطه و چه از طریق احزاب و سازمانهای مدنی و صنفی یعنی بطور باواسطه گرد هم می‌‌آیند تا دموکراسی را تحقق بخشند. واژه همبستگی قبل از هرچیز در جوهر معنائیش امری نسبی است و نه مطلق و در سطوح و میزانهای گوناگون در همگامی و همفکری اشخاص و جریانهای سیاسی و سازمانهای مدنی و یا قشرهای اجتماعی و گروههای مردمی قابل مشاهده است.
واژه همبستگی در کنار واژه شهروند، بعنوان یک مقوله سیاسی و جامعه شناسی شامل مفاهیم همپرسی و همفکری، همبختی و همدلی، همگامی و همکاری است. همبستگی شهروندان تنها در نتیجه روندهای همبسته عاطفی، روانی، اخلاقی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، حقوقی و ساختاری و با آمادگی برای گذشت، تغییر، خودآفرینی و همیاری، زدایش تعصبها، نقصانها و کاستیهای خود جهت رهائی میهن امکان پذیر است و به معنای تحقق فرایند شهروندی و قبول مسئولیت مردم نسبت به حقوق انسانی و شهروندی یکدیگر است. گسترش، ژرفش، فعال و زنده کردن حافظه مکتوب و شعور و عاطفه اجتماعی امروز جامعه ما جهت فراروئی و تکامل امر همبستگی ملی، نیازمند تلاش و کوشش ملی و اقدامات زنجیره‌ای و پیوسته آگاهان و همه نیروهای طرفدار آزادی و دموکراسی است. موانع بزرگ بر سر راه همبستگی ملی شهروندان را میتوان در پایه اجتماعی و منافع گوناگون قشرها و گروههای اجتماعی و قومی، در ماهیت سیاستها و عملکردهای سازمانهای سیاسی و مدنی، در ناپایداری جنبشها و برآمدهای مردمیش، در رایطه با پرسشهای جدی ذیربط به الگوهای توسعه سیاسی، فقدان پایه‌های رشد و توسعه اقتصادی، مشکلات اقتصاد رانتی نفتی، چیرگی بیش از حد دستگاه بوروکراتیک و نقش مسلط دولت بر حیات سیاسی و اقتصادی جامعه دید. در برون از ایران جهت پشتیبانی از نیروهای داخل کشور میتوان با ارائه دیدگاههای نو و با بازنگری و بازسازی مدلهای تاکنونی و تجربه های گوناگون به برپائی نهادها و تدارک حرکتهای جنبشی و دموکراتیک در بخشهای مختلف اقدام نمود. در نتیجه گسترش و انسجام این فرایندهای پنجگانه میتوان پروژه تکامل یافته تر و همانا نهاد و شبکه همبسته سرتاسری و هسته متمرکز و یا دفتر و سامانه ای برای سازماندهی همبستگی ملی، که پشتیبان جنبش سراسری مردم و رستاخیز ملی ایران باشد، برپاداشت. ملت ما به رغم تفاوتها و تنوعات در خواسته‌های گروهها و قشرها،بواسطه اشتراک ضرورتها و تراکم خواستها و مطالبات آزادیخواهانه و دموکراتیک خود در برابر استبداد دینی و تمامیت خواهی رژیم ولایی، راهش را در پی کوششها و مبارزاتی پیگیرانه از درون سنگلاخ‌ها و ورای سدها پیدا و هموار نموده و خواهد نمود. بجاست که آگاهان و کنشگران ایرانی بر اساس اشتراکات و تفاوتهای قشرها و گروههای مردم و بر اساس امکانات و تشکلهای موجود، با طرح دیدگاههایی مدرن و ارائه پروژه های کارا و جدید فرایند همبستگی شهروندان و تامین یگانگی ملی در جامعه را بر بنیاد شعور تجربی و تاریخی میهن مان، با بازنگری تجارب غنی مشروطیت و جنبش ملی کردن صنعت نفت به رهبری دکتر مصدق و بهره گیری از تجربه تلخ ۱۳۵۷ پی جویند، تا در آینده ای نه چندان دور آفتاب حاکمیت ملی و جمهوری ایران با دولتی حقوق مدار و مدرن در سرزمین باستانی ما بدمد |